Hunebed als altaar
Na de bijzondere ervaringen meegemaakt bij het Hunebed aan de Schietbaanweg in Emmen in 2012 en daarna,
blijven de hunebedden mij trekken.
Na de ontmoeting met Johan Wieberdink (de hunebedwandelaar) bij het Hunebed aan de Schietbaanweg afgelopen weekend
heb ik Johan gevraagd of hij misschien de betekenis kende van de 2 grote stenen in het Noordbargerbos,
Het Noordbargerbos ligt op 1 km van mijn geboorteplek verwijderd, 'back to my roots' dus.
Deze grote stenen kun je met geen mogelijkheid een hunebed noemen.
Beide stenen liggen hemelsbreed misschien 100 meter uit elkaar en exact halverwege mocht ik 3 jaar geleden
mijn mannelijke vooroudersteen, een vuistbijl, uitgraven.
Langs de vindplek van deze bijzondere steen lopend, ‘hoorde’ ik dat deze mij als een helend geschenk van mijn Voorouders
n handen gegeven is, zowel voor mijzelf als voor anderen.
Over de betekenis van de twee grote stenen in het Noordbargerbos was Johan niets bekend,
waarop ik in meditatie aan mijn Voorouders gevraagd heb of ik hier meer over mocht weten.
Wat toen volgde verraste mij en ik werd er blij en enthousiast van, voor mij een teken dat ik dit niet zelf bedacht heb.
Het eerste woord dat binnenviel was ‘altaar’, waarna de informatie begon te stromen met de snelheid van een steen die van een berg rolt.
De ene steen is een altaar met veel mannelijke energie, de andere heeft veel vrouwelijke energie.
Deze altaren werden gebruikt om het voedsel dat men had weten te bemachtigen Moeder Aarde als een offer aan te bieden,
voordat men er zelf een deel van nam.
Ging het om door mannen gevonden voedsel, dan werd dit op het vrouwelijke altaar aangeboden,
terwijl het door vrouwen gevonden eten in dankbaarheid op het mannelijke altaar werd gelegd.
Uiteraard ging dit gepaard met gebeden van dankbaarheid.
De volgende morgen keerde men terug naar het altaar voor het deel dat voor de mens bestemd was.
Dat Moeder Aarde ook in de vorm van dieren van deze maaltijd genoot mag duidelijk zijn.
Ondanks de honger die men soms had, gaf men in volledig vertrouwen álles wat men aan voedsel gevonden had aan de Grote Moeder.
Daar heb ik diep respect voor. Je zult maar honger hebben en tóch al het eetbare in vertrouwen en dankbaarheid loslaten.
Meerdere families/stammen maakten gebruik van deze altaren en het was regel dat na het aanbieden van het gevonden voedsel
aan Moeder Aarde, men de volgende dag ook een deel van het door andere families geofferde voedsel mocht nuttigen.
Of men nu veel of helemaal geen contact had met anderen was daarbij niet belangrijk,
dit was een ongeschreven regel waar iedereen zich aan hield.
Men nam dát wat men nodig had, beslist niet meer.
En zo konden mens en dier in vrede samenleven op een betrekkelijk klein stukje Aarde zonder elkaar het leven onmogelijk te maken.
Deze 2 grote stenen altaren waren en zijn verbonden met talloze van dergelijke stenen over de Aarde,
die ook als altaar dienst hebben gedaan.
Zij vormen een netwerk dat voedend is voor Moeder Aarde en alles wat op haar leeft.
Ook werden deze altaren gebruikt om advies te vragen, antwoorden te krijgen.
Ook dan werd er iets op het altaar geofferd en werd in de gebeden van dankbaarheid
de vraag waar men graag antwoord op wilde, meegenomen.
Mannen stelden hun vragen bij het vrouwelijke altaar en vrouwen bij het mannelijke altaar.
Door het verbindende netwerk tussen deze stenen kreeg men toegang tot de Bron van Wijsheid die daarmee verbonden was
en zo werden dingen duidelijk. De ‘Steen der Wijzen’ schiet er nu door mij heen terwijl ik dit opschrijf.
Voor grotere ceremonies ging men naar een Hunebed, maar voor de dagelijkse voorzieningen gebruikte men deze altaren.
Energy Transmission Portals worden deze altaren genoemd ‘hoorde’ ik.
Toen de leefwijze van de toenmalige mens veranderde, werden de Hunebedden energetisch gesloten
en ook de altaren sloten zich om te voorkomen dat de krachtige energieën misbruikt zouden kunnen worden.
Men wist toen immers hoe men hier toegang tot kon krijgen en daar kleefden teveel risico’s aan.
Nu, in deze tijd echter, worden steeds meer Hunebedden opnieuw geopend en krijgt de mens weer toegang tot deze aloude kennis.
Was ik daar bij het Hunebed aan de Schietbaanweg al bij betrokken, nu mocht ik ook hier mijn aandeel leveren.
Om elk Altaar wordt nu een Heilige Ruimte vastgehouden door de 4 windrichtingen én de krachtdieren van deze omgeving
(Buizerd voor het Oosten, Ree voor het Zuiden, Paard voor het Westen en Mier voor het Noorden),
terwijl de Voorouders als Beschermers en Hoeders van deze Altaren zijn aangesteld,
omdat zij als geen ander de krachten van deze Altaren kennen.
Door het onderliggende- en verbindende netwerk worden, net als bij déze altaren, steeds meer altaren wakker gemaakt,
opdat zij balans zullen brengen tussen het mannelijke en het vrouwelijke, tussen geven en ontvangen,
opdat wij mensen weer vanuit dankbaarheid kunnen gaan samenleven, vanuit liefde en wederzijds respect.
De krachtige energie die nu beschikbaar is en komt, zit op een ander- dan het voor ons 'gewone' niveau.
Vroeger werden deze hunebedden energetisch afgesloten, omdat men wist hoe men hier gebruik van kon maken
en dit gebruik zelfs tot misbruik zou kunnen leiden, iets dat voorkomen diende te worden..
In deze tijd weten wij echter niet meer hoe men vroeger toegang kreeg tot de energie van een hunebed of altaarsteen,
dus het gevaar van misbruik is nu vrijwel te verwaarlozen.
We mogen nu opnieuw contact gaan leren maken en dat kunnen we doen door onze eigen trilling te verhogen.
Nu we op weg zijn naar een andere manier van leven, van samenleven,
is veranderen van trilling hét middel om de oude wijsheid weer te kunnen waarnemen.
Wij hebben daar allemaal zo onze eigen manier van afstemmen op andere- dan de normale frequenties voor,
de een kan dit door ‘voelen’, de ander door ‘weten’ en weer een ander door dit gewoon te kunnen ‘zien’ of zelfs ‘horen’.
Iedereen die op welke manier ook geroepen wordt door de energie van deze krachtige stenen zal dit daarom ook anders ervaren.
Wij zijn door onze eigenwijsheid veel oude wijsheid kwijt geraakt omdat we ons op andere zaken richtten,
maar nu hebben we weer de kans, de mogelijkheid om ons opnieuw te verbinden met deze zuivere wijsheid van verloren tijden.
Sta open, laat je raken en neem je plek in in dit netwerk van liefde, dankbaarheid en vertrouwen.
Tussen neus en lippen door werd mij duidelijk gemaakt dat het bos lijdt
door de scheiding die de mens erin heeft aangebracht in de vorm van een weg.
Wat ooit één was, is nu verdeeld en het bos hunkert naar die eenheid.
Voor mij voelt het dat een deel van het bos zich als mannelijk- en het andere deel zich als vrouwelijk heeft ontwikkelt.
Die weg zal er blijven, maar energetisch kunnen we natuurlijk wel beide delen weer met elkaar verbinden
zodat de energie van dit bos zich weer kan herstellen.
Ook het openen van beide altaren zal daartoe bijdragen, zij zullen immers balans brengen tussen het mannelijke en het vrouwelijke
zoals ik hierboven al beschrijven mocht.
Het was dus weer een bijzondere ervaring in het bos van mijn voorouders, mijn voorvaderen.
Een gebeurtenis die tot vreugde en diepe dankbaarheid leidt.en nog lang na zal trillen.
Mei 2016
blijven de hunebedden mij trekken.
Na de ontmoeting met Johan Wieberdink (de hunebedwandelaar) bij het Hunebed aan de Schietbaanweg afgelopen weekend
heb ik Johan gevraagd of hij misschien de betekenis kende van de 2 grote stenen in het Noordbargerbos,
Het Noordbargerbos ligt op 1 km van mijn geboorteplek verwijderd, 'back to my roots' dus.
Deze grote stenen kun je met geen mogelijkheid een hunebed noemen.
Beide stenen liggen hemelsbreed misschien 100 meter uit elkaar en exact halverwege mocht ik 3 jaar geleden
mijn mannelijke vooroudersteen, een vuistbijl, uitgraven.
Langs de vindplek van deze bijzondere steen lopend, ‘hoorde’ ik dat deze mij als een helend geschenk van mijn Voorouders
n handen gegeven is, zowel voor mijzelf als voor anderen.
Over de betekenis van de twee grote stenen in het Noordbargerbos was Johan niets bekend,
waarop ik in meditatie aan mijn Voorouders gevraagd heb of ik hier meer over mocht weten.
Wat toen volgde verraste mij en ik werd er blij en enthousiast van, voor mij een teken dat ik dit niet zelf bedacht heb.
Het eerste woord dat binnenviel was ‘altaar’, waarna de informatie begon te stromen met de snelheid van een steen die van een berg rolt.
De ene steen is een altaar met veel mannelijke energie, de andere heeft veel vrouwelijke energie.
Deze altaren werden gebruikt om het voedsel dat men had weten te bemachtigen Moeder Aarde als een offer aan te bieden,
voordat men er zelf een deel van nam.
Ging het om door mannen gevonden voedsel, dan werd dit op het vrouwelijke altaar aangeboden,
terwijl het door vrouwen gevonden eten in dankbaarheid op het mannelijke altaar werd gelegd.
Uiteraard ging dit gepaard met gebeden van dankbaarheid.
De volgende morgen keerde men terug naar het altaar voor het deel dat voor de mens bestemd was.
Dat Moeder Aarde ook in de vorm van dieren van deze maaltijd genoot mag duidelijk zijn.
Ondanks de honger die men soms had, gaf men in volledig vertrouwen álles wat men aan voedsel gevonden had aan de Grote Moeder.
Daar heb ik diep respect voor. Je zult maar honger hebben en tóch al het eetbare in vertrouwen en dankbaarheid loslaten.
Meerdere families/stammen maakten gebruik van deze altaren en het was regel dat na het aanbieden van het gevonden voedsel
aan Moeder Aarde, men de volgende dag ook een deel van het door andere families geofferde voedsel mocht nuttigen.
Of men nu veel of helemaal geen contact had met anderen was daarbij niet belangrijk,
dit was een ongeschreven regel waar iedereen zich aan hield.
Men nam dát wat men nodig had, beslist niet meer.
En zo konden mens en dier in vrede samenleven op een betrekkelijk klein stukje Aarde zonder elkaar het leven onmogelijk te maken.
Deze 2 grote stenen altaren waren en zijn verbonden met talloze van dergelijke stenen over de Aarde,
die ook als altaar dienst hebben gedaan.
Zij vormen een netwerk dat voedend is voor Moeder Aarde en alles wat op haar leeft.
Ook werden deze altaren gebruikt om advies te vragen, antwoorden te krijgen.
Ook dan werd er iets op het altaar geofferd en werd in de gebeden van dankbaarheid
de vraag waar men graag antwoord op wilde, meegenomen.
Mannen stelden hun vragen bij het vrouwelijke altaar en vrouwen bij het mannelijke altaar.
Door het verbindende netwerk tussen deze stenen kreeg men toegang tot de Bron van Wijsheid die daarmee verbonden was
en zo werden dingen duidelijk. De ‘Steen der Wijzen’ schiet er nu door mij heen terwijl ik dit opschrijf.
Voor grotere ceremonies ging men naar een Hunebed, maar voor de dagelijkse voorzieningen gebruikte men deze altaren.
Energy Transmission Portals worden deze altaren genoemd ‘hoorde’ ik.
Toen de leefwijze van de toenmalige mens veranderde, werden de Hunebedden energetisch gesloten
en ook de altaren sloten zich om te voorkomen dat de krachtige energieën misbruikt zouden kunnen worden.
Men wist toen immers hoe men hier toegang tot kon krijgen en daar kleefden teveel risico’s aan.
Nu, in deze tijd echter, worden steeds meer Hunebedden opnieuw geopend en krijgt de mens weer toegang tot deze aloude kennis.
Was ik daar bij het Hunebed aan de Schietbaanweg al bij betrokken, nu mocht ik ook hier mijn aandeel leveren.
Om elk Altaar wordt nu een Heilige Ruimte vastgehouden door de 4 windrichtingen én de krachtdieren van deze omgeving
(Buizerd voor het Oosten, Ree voor het Zuiden, Paard voor het Westen en Mier voor het Noorden),
terwijl de Voorouders als Beschermers en Hoeders van deze Altaren zijn aangesteld,
omdat zij als geen ander de krachten van deze Altaren kennen.
Door het onderliggende- en verbindende netwerk worden, net als bij déze altaren, steeds meer altaren wakker gemaakt,
opdat zij balans zullen brengen tussen het mannelijke en het vrouwelijke, tussen geven en ontvangen,
opdat wij mensen weer vanuit dankbaarheid kunnen gaan samenleven, vanuit liefde en wederzijds respect.
De krachtige energie die nu beschikbaar is en komt, zit op een ander- dan het voor ons 'gewone' niveau.
Vroeger werden deze hunebedden energetisch afgesloten, omdat men wist hoe men hier gebruik van kon maken
en dit gebruik zelfs tot misbruik zou kunnen leiden, iets dat voorkomen diende te worden..
In deze tijd weten wij echter niet meer hoe men vroeger toegang kreeg tot de energie van een hunebed of altaarsteen,
dus het gevaar van misbruik is nu vrijwel te verwaarlozen.
We mogen nu opnieuw contact gaan leren maken en dat kunnen we doen door onze eigen trilling te verhogen.
Nu we op weg zijn naar een andere manier van leven, van samenleven,
is veranderen van trilling hét middel om de oude wijsheid weer te kunnen waarnemen.
Wij hebben daar allemaal zo onze eigen manier van afstemmen op andere- dan de normale frequenties voor,
de een kan dit door ‘voelen’, de ander door ‘weten’ en weer een ander door dit gewoon te kunnen ‘zien’ of zelfs ‘horen’.
Iedereen die op welke manier ook geroepen wordt door de energie van deze krachtige stenen zal dit daarom ook anders ervaren.
Wij zijn door onze eigenwijsheid veel oude wijsheid kwijt geraakt omdat we ons op andere zaken richtten,
maar nu hebben we weer de kans, de mogelijkheid om ons opnieuw te verbinden met deze zuivere wijsheid van verloren tijden.
Sta open, laat je raken en neem je plek in in dit netwerk van liefde, dankbaarheid en vertrouwen.
Tussen neus en lippen door werd mij duidelijk gemaakt dat het bos lijdt
door de scheiding die de mens erin heeft aangebracht in de vorm van een weg.
Wat ooit één was, is nu verdeeld en het bos hunkert naar die eenheid.
Voor mij voelt het dat een deel van het bos zich als mannelijk- en het andere deel zich als vrouwelijk heeft ontwikkelt.
Die weg zal er blijven, maar energetisch kunnen we natuurlijk wel beide delen weer met elkaar verbinden
zodat de energie van dit bos zich weer kan herstellen.
Ook het openen van beide altaren zal daartoe bijdragen, zij zullen immers balans brengen tussen het mannelijke en het vrouwelijke
zoals ik hierboven al beschrijven mocht.
Het was dus weer een bijzondere ervaring in het bos van mijn voorouders, mijn voorvaderen.
Een gebeurtenis die tot vreugde en diepe dankbaarheid leidt.en nog lang na zal trillen.
Mei 2016