Stenenvrouw

Mediterend met een prachtige steen en contact makend met de Spirit van deze steen,
begreep ik dat ik een steneninwijding mocht ontvangen.
Geen haar op mijn hoofd, en ik heb er vele, die dit ooit bedacht zou hebben.
Ik bleef zitten in afwachting van wat er zou gebeuren en voelde
dat het de bedoeling was dat ik ging liggen.
Liggend op mijn rug ervoer ik allerlei tintelingen in mijn lichaam die ik meestal ervaar
tijdens een inwijding.
Opeens werd er fysiek op mijn linker schouderblad getikt,
niet te verwarren met spiertrekkingen want die voelen absoluut anders.
Als ik niet gelegen had zou ik mij omgedraaid hebben
om te kijken wie mij op de schouder tikte.
Maar ik lag…… en niemand kon mij daar op mijn schouderblad tikken.

Toen ik voelde dat de inwijding gegeven was, ging ik weer zitten en dacht na over wat er gebeurd was.
Natuurlijk hield het feit dat ik op mijn schouder getikt werd tijdens de inwijding mij bezig.
Ik maakte opnieuw contact met de steen die ik nog in mijn handen had en dat gaf helderheid.
Wanneer je in het Inca Sjamanisme een steen uit je Mesa vervangt, tik je 3x met de oude steen tegen de nieuwe
om de informatie van de ene steen naar de andere over te dragen.
Met het tikken op mijn schouderblad vond er dus een informatieoverdracht plaats begreep ik
en kreeg ik toegang tot de informatie van het Stenenvolk.
Bang als ik altijd ben om iets zelf te verzinnen, had ik hier dus best wel moeite mee.
Maar hoe kun je iets bedenken als je daar absoluut niet mee bezig bent en ook nooit over gehoord hebt?
Er bleef dus niets anders over dan vertrouwen op wat er gebeurd was.

Ik weet dat stenen veel kennis en oude wijsheid bevatten.
Zij zijn de oudste bewoners, levende Spirits dus, van deze prachtige Aarde en er is weinig tot niets dat zij in mijn ogen níet weten.
Oeroude kennis en wijsheid dragen zij in zich mee en zij vormen samen een groot wijsheidsveld waarin alles opgeslagen ligt,
een enorme database dus.
Naast dat elke steen de beschikking over deze database heeft,
hebben zij ook eigen interesses waar zij zich steeds verder in verdiepen en graag mee werken.
Hierdoor wordt hun overkoepelend kennisveld constant uitgebreid met actuele informatie.
Als ik kijk naar de stenen in mijn Mesa klopt dit, want elke steen heeft een eigen werkingsgebied
dat wordt ingezet tijdens een sessie of inwijding, iets waar ik graag en dankbaar gebruik van maak.

Nu had ik eerlijk gezegd verwacht dat ik moeiteloos toegang zou krijgen tot oeroude informatie.
Interessante informatie over oude tijden, over gebeurtenissen op Aarde, over de Aarde en het leven zelf, etc. etc.
Dat is echter niet wat er gebeurde. Wat er wel gebeurde?
Ik kreeg toegang tot informatie die voor mijn eigen leven van groot belang was.
Of die informatie spontaan binnen kwam rollen? Nee, daarvoor moest ik eerst terug naar af.
Of dat leuk was? Nou nee, niet echt! Of het nodig was? Ja zeker, dat weer wel!
Fysiek werd ik een tijd stilgezet, er bleef weinig anders over dan gezapig op de bank zitten te zitten.
Voor iemand die nogal ongeduldig van aard is, was dit wel even behoorlijk slikken én balen.
Maar dát wat uitgewerkt moest worden, zowel voor mijzelf als voor een aantal generaties terug,
kon alleen maar uitgewerkt worden als ik mij gedeisd hield, als ik even gewoon mijn rust nam, hoe moeilijk ook.
Alleen zó was er namelijk voldoende energie om via mijn onderbewustzijn dingen te kunnen helen.

Eerst ging dit helen van dat megastuk uit het verleden uitsluitend via mijn onderbewustzijn,
later mocht ik hier meer inzicht in krijgen en begreep ik beter wat er aan de hand was (nou ja, fysiek gezien aan de voet was).
Een donker stuk waar destijds niet over gesproken kon worden en wat zeker in die tijd niet aan het licht mocht komen,
iets waar menig voorouder op stuk liep en dat via de voorouderlijke familielijn naar mijn leven doorsijpelde, mocht nu geheeld worden.
Pas tóen kon ik de specifieke kracht van enkele stenen uit mijn Mesa vragen om aan deze heling bij te dragen,
zodat het eens en voor goed opgelost kon worden.

Waar ik nu zit in dit proces? I’m still processing op het moment dat ik dit schrijf.
Ik voel echter dat er onder dit stuk nóg een zwaar stuk is dat om aandacht schreeuwt.
Ondanks de heftigheid van deze donkere en heftige stukken uit de voorouderlijke lijn die nu naar het Licht gebracht mogen worden,
ben ik blij en dankbaar.
Ik ben ervan overtuigd dan mijn voorouders naar vermogen gedaan hebben wat zij konden
en het nu verdienen om hier eindelijk vrij van te mogen zijn.
En niet alleen zij, ook ik en de generaties die na mij komen.
Werk in uitvoering dus, een samenwerken over de tijd heen die een warme band met mijn voorouders schept.

Dat is trouwens iets wat nieuw voor mij is want ik heb die band met mijn voorouders nooit zo kunnen voelen.
Ik heb mijn directe grootouders niet eens gekend, zij waren namelijk al niet meer in leven toen ik geboren ben.
Ik voelde mij dan ook veel meer verbonden met mijn Spirituele Voorouders dan met mijn fysieke voorouders.
Een aantal jaren heb ik bij mij thuis zelfs een Grootmoedersgroep geleid, een groep die ik later omgedoopt heb tot Vooroudergroep
omdat ik ook de Grootvaders erbij wilde betrekken, let wel de Spirituele Grootvaders.
Een groep waarin we samen trouwens prachtige dingen hebben mogen doen en ervaren.
Voor mij lag de nadruk echter duidelijk op de Spirituele Voorouders, met mijn fysieke voorouders had ik toen nog weinig tot niets.
Zij echter wel met mij.
Ik begon te graven in het verleden, mijn stamboom uit te werken en via meditatie contact met mijn voorouders te zoeken.
Een lezing van Maarten Oversier deed mij de noodzaak hiervan nog méér inzien en kwam niet voor niets in die tijd op mijn pad.
Ook tijdens een aurasoma sessie die ik kort daarna van Carolien Dijkstra kreeg kwam ditzelfde thema naar voren,
een pittig thema volgens de uitleg van het door mij gekozen aurasoma flesje.
Toen had ik nog iets van ‘kom maar op, ik ben er wel klaar voor’, niet wetend dat het inderdaad heftig zou zijn.
Maar goed dat je alles niet van te voren weet.

Wat de Paqo’s ons tijdens de opleiding vertelden over de verbondenheid met je voorouders, tot wel 7 generaties terug, klopt.
Wie wij in dit leven zijn en de manier waarop wij aan onszelf werken, werkt direct door in de voorgaande generaties
maar ook in de 7 generaties die in de tijd nog volgen.
Dat maakt werken aan jezelf ook zo belangrijk en zo waardevol!

Ik heb de namen van 7 generaties voorouders in 2 mandala’s verwerkt en een gedenkingsplek voor hen gemaakt
die hen tevens verbindt met wat ik nú doe.
Zij zijn erbij, deels voor henzelf en deels om mij te ondersteunen, als ik een Sessie of een Inwijding mag geven en daar ben ik blij mee.
Fijn om zo die verbondenheid met mijn familie te mogen ervaren.
Ik voel weer dat ik onderdeel van een familie uitmaak, iets dat ik als enig kind met alleen nog 1 veel oudere neef als familie, nauwelijks ken.

En die Spirituele Voorouders?
Ook hen nodig ik dagelijks uit in mijn Wiracocha Tipi, zij zijn erbij, hand in hand met mijn fysieke voorouders.
Maar ook een afvaardiging van het Stenenvolk maakt deel uit van mijn Heilige Ruimte
en natuurlijk, hoe kan het ook anders, heel veel dieren.

Dít is wat de steneninwijding mij tot nu toe gebracht heeft, opnieuw verbonden worden met mijn voorouders.
Dus tóch terug in de tijd, ver terug, maar wel op een heel andere manier dan ik in eerste instantie verwachtte.
Al het leven is met elkaar verbonden en zo mag ik over de jaren heen nog mijn steentje bijdragen
om oud leed te transformeren naar nieuwe en schone energie.
Zó bijzonder dat ik er stil van word.