Mijn lieve hondenvriend Spark

  
Als ik deel uitmaak van de Ma’aam Lot familie mag ik het vertalen van informatie uit de Kosmos
naar begrijpelijke menselijke informatie, tot een van mijn taken rekenen.
Dat spoort mij aan om de informatie die momenteel, na het overlijden van mijn grote hondenvriend,
tot mij komt, zó vorm proberen te geven dat het niet zweverig is maar mensen juist met beide benen op de grond houdt.
Het mag dan mijn taak zijn, een grote uitdaging blijft het wel!

Bij het begin beginnen gaat niet, dat komt later in mijn verhaal.
Laat ik beginnen bij het overlijden van mijn hondenmaatje, iets dat dit alles getriggerd heeft.
 
Op 04-12-2015 overleed mijn Zwarte Sjamaan, mijn ouwe trouwe lieve dierenvriend,
na 14 jaar mijn maatje en leraar te zijn geweest. Zijn fysieke vorm mis ik verschrikkelijk,
maar wat daarvoor in de plaats gekomen is blijkt een groot Geschenk te zijn.
Elke dag ben ik met hem ‘in gesprek’ en begeleidt hij mij in het begrijpen van de Zin van zijn verscheiden.

Zijn naam ‘Spark’, de naam die hij mij als pup zelf aanreikte en die (licht)VONK betekent, verbond hem als vanzelf met de sterren.
Een verhaal op zich trouwens om een passende naam voor hem te vinden.
In die periode waren alle kinderen nog thuis en voerden we aan tafel gesprekken
over welke naam de pup die we uitgezocht hadden zou krijgen.
Veel namen gingen over de tafel om net zo snel weer van tafel geveegd te worden.
Kortom, we kwamen er niet uit.
Uiteindelijk heb ik op een avond voor het slapen gaan geprobeerd om contact met onze pup te maken
en heb ik hem gevraagd hoe hij in dit leven genoemd wilde worden.
Tot mijn verbazing werd ik de volgende ochtend wakker met de naam Sparky/ Spark in mijn hoofd.
Tijdens de ‘continuing story of the naming of our dog’ tijdens het avondeten,
vertelde ik enigszins aarzelend de naam die ik naar mijn gevoel van de pup had doorgekregen.
Wie schetst mijn verbazing, zonder slag of stoot werd de naam unaniem goedgekeurd!
Zo introduceerde onze grote vriend zichzelf als lichtdrager in ons gezin en bepaalde zelf hoe hij wilde heten, wie hij wilde zijn.

En een ster was hij, zijn hele leven lang.
Spark was een superhond, een mega kameraad, een vriend door dik en dun die altijd bij ons was
en ook overal met ons geweest is, van trouwerij tot begrafenis, van verpleeghuis tot verzorgingstehuis,
van visites en feestjes tot vakanties overal naar toe, hij was een deel van ons gezin en hoorde er helemaal bij.
Ik zeg wel eens dat ik meer tijd met Spark heb doorgebracht dan met onze kinderen, en dat is ook zo.
Het is zo stil in huis, zo leeg, zo ontzettend leeg, doodstil.
Boeken vol foto’s en heel veel prachtige herinneringen zijn wat ons nu nog rest.
Afscheid nemen van een vriend die zolang deel uitgemaakt heeft van je leven is niet makkelijk.
Wennen doet het maar heel langzaam, er is nog zoveel dat aan hem herinnert
en er zijn dagen dat de tranen heel erg hoog zitten, de dog missing days.

Maar het contact met Spark is niet verdwenen, hij geeft troost en inzicht,
blijft mijn leraar die mij liefdevol onderwijst elke dag opnieuw, van hart tot hart.
Onze harten zijn voor altijd met elkaar versmolten en samen gaan we verder, nog meer een twee-eenheid dan ooit tevoren.
Zonder hem was ik geen Sjamaan geworden, dat besef ik maar al te goed.
Hij heeft mij al die jaren begeleid, gewacht tot ik de opleiding afgerond had en afgewacht óf en hóe ik het in praktijk zou brengen.
Toen zijn aardse lijf hem in de steek liet hebben we sámen, hij en ik,
en Despacho van dankbaarheid gemaakt ter voorbereiding op het afscheid nemen.
De dag erna keerde hij terug naar zijn werkelijkheid, waar hij nu '14 jaar liefde' deelt met honden
die hierin in hun aardse leven minder bedeeld zijn geweest.
Dankbaarheid en verdriet, liefhebben en geliefd zijn, gaan hand in hand
om uiteindelijk een nieuwe vorm te vinden waarin wij beiden kunnen helen.

Zijn sterrenafkomst straalde door zijn naam heen en zo liet hij zich een paar uur na zijn overlijden
ook aan onze jongste zoon en zijn vriendin zien, toen hij het met haar had over het aangrijpende einde van Spark zijn leven hier op aarde.
Tijdens het kijken naar de sterren, discussiërend over welke ster Spark nu zou zijn,
zagen ze beiden een vallende ster, een lichtvonk aan de donkere hemel,
een lichtgevende en troostende groet aan hen. Een ontroerend moment van grote waarde.

Zo geeft hij wel vaker een teken van leven, iets dat mijn hart met vreugde vult.
Kort na zijn overlijden zijn Gerard en ik samen naar de Dierentuin in Emmen geweest,
een plek waar we als oud-Emmenaren vroeger heel vaak kwamen en ook later met onze kinderen.
Honden mochten er niet naar binnen, dus de laatste 14 jaar waren we er niet meer geweest.
Omdat het park nog maar 2 weken open zou zijn om daarna op een nieuwe locatie haar deuren weer te openen,
toch maar besloten om nog 1x naar het ons zo bekende dierenpark te gaan.
Het is een plek waar voor ons veel herinneringen liggen. Een stukje nostalgie dus, het feest der herkenning.
Dubbel gevoel om dat nu opeens te kunnen doen, maar was wel een laatste kans.
Zittend in de vlindertuin heb ik Spark gevraagd om ons een teken te geven
en het liefst in de vorm van een grote donkere vlinder.
Het duurde even voordat een grote zwarte vlinder om ons heen fladderde en wij ons afvroegen ‘zou dit een teken van Spark zijn?’
Even later streek deze vlinder op mijn sjaal neer en bleef daar een hele tijd zitten.
Wat heb ik daarvan genoten. Ik hield me heel stil, bang om hem te verjagen.
Toen hij uiteindelijk wegvloog liet iemand mij een foto zien waarop ze dit moment had vastgelegd.
En daar heb ik weer een foto van gemaakt om het niet te vergeten!
Dat was voor ons de kroon op deze dag en dat zal vast niet de laatste zijn!
 
Nou was het niet alleen verdriet in deze dagen.
Er was ook zeker vreugde, want 8 uur na zijn overgaan werd onverwacht (6 weken te vroeg) onze kleindochter Jinthe geboren
op de dag van de Witte Wereldoverbrugger, volgens de Maya kalender, die gaat over het loslaten van het oude
en verwelkomen van het nieuwe. Elk einde is een nieuw begin! Zo voelt het ook.
Spark geeft het stokje door! Hoe bijzonder!
Heel blij zijn wij met dit nieuwe leven dat stuivertje wisselde met Spark.
Bijzonder trouwens om later van een van mijn cursisten te horen dat ze tijdens de laatste cursusbijeenkomst,
waar Sprak altijd bij aanwezig was, doorkreeg dat Spark er klaar voor was om te gaan en dat dan onze kleindochter geboren zou worden.
Op de terugweg heeft ze dit gedeeld met een van de andere cursisten, vóórdat dit in de tijd gebeurde, 
een bewijs dus dat wat ze doorkreeg ook werkelijk klopte, wat voor haar natuurlijk ook fijn was.
Op facebook plaatste ik hierover een berichtje en plaatste naast een foto van Spark ook een foto van Jinthe.
Pas later zag ik dat op het pakje dat Jinthe toen aan had fonkelende sterren staan, sparkling stars.
​Al weer een vingerwijzing dat de verbinding met Jinthe er ook werkelijk is.
Een gezegend meisje met een krachtige beschermer om haar heen.