Als een donderslag bij heldere hemel (een brandwonden story)
In a split second gebeurde dát wat ik niet snel vergeten zal.
Rustig aan het ontbijt, nog in mijn pyjama want het was nog echt vroeg,
maakte ik kennelijk een wel zeer ongelukkige beweging (die ik me zelfs niet eens kan herinneren)
en kreeg ik het voor elkaar om een glas kokend heet water - dat net midden op de tafel was neergezet door mijn lief,
wachtend op een theezakje – om te stoten.
Ik heb nog nooit water zien branden, maar gevoeld heb ik het nu wel. Het gevolg laat zich raden.
Als de weerlicht mijn pyjama uit en onder de douche langzaam de temperatuur naar koud terugbrengen.
De bliksem was echter al ingeslagen en een vurige brandplek was onmiskenbaar aanwezig. De pijn ook trouwens.
Uit ervaring weet ik dat branden ongelooflijk pijnlijk is,
maar mijn ervaring reikte tot dan gelukkig niet verder dan kleine brandplekjes.
Dit was echter andere koek, zo ook de pijn.
Het (ík dus eigenlijk) gooide mijn hele planning in de war.
Een groep van 13 vrouwen zou binnen een paar uur een einde aan de rust in huis brengen vanwege de geplande Vooroudergroep.
Het meeste had ik zoals gewoonlijk de avond ervoor al klaar gezet, maar de finishing touch bewaar ik altijd tot de dag zelf.
Zoon lief uit bed gebeld met de vraag of hij voordat hij naar zijn werk ging mij alsjeblieft even wilde helpen.
Toen hij de tranen in mijn stem hoorde was hij snel beneden, wat uiteraard nog veel meer tranen opriep.
De pijn was vreselijk, ondanks de natte handdoek die ik op de plek hield en steeds opnieuw koud maakte.
Even googelen maakte duidelijk dat ik niet aan een bezoek aan de huisarts zou ontkomen.
Een 2e graads verbranding aan de binnenkant van mijn rechter bovenbeen, wel 2 handen groot, met blaarvorming.
Afspraak gemaakt, er vanuit gaand dat 1 van de vrouwen wel even met mij mee wilde rijden, wat later ook met liefde gedaan is.
Ondertussen schoot mij iets te binnen over een mevrouw die brandwonden op afstand behandelt
en zocht ik haar website op die ik ooit eens opgeslagen had op mijn computer voor het geval dat.
Dat moment was duidelijk nu aangebroken.
Ik sprak haar voicemail in, vermelde de gegevens die ze volgens haar website nodig had
en liet weten de eerste uren niet telefonisch bereikbaar te zijn vanwege de groep die ik leid.
Bij de huisarts werd bijna een tube flammazine crème leeg geknepen op mijn brandwond en werd deze vervolgens keurig ingepakt.
Met blote benen (in de winter) weer naar huis, zo was ik ook gekomen,
en de pijn verbijtend kon ik toch goed naar binnen keren en de groep vanuit mijn hart leiden.
Halverwege de bijeenkomst werd ik mij opeens bewust dat de pijn verdwenen was,
daarvoor in de plaats was een warm/heet gevoel gekomen, dat echter niet pijnlijk was.
Terugrekenend was het moment dat de pijn verdween precies 2 uur nadat ik het voicemail berichtje bij Claudia Went had ingesproken,
wat weer 2 uur na het ontstaan van de brandwond was.
Op de site van Claudia (www.pijnbijbrandwonden.nl) vertelt ze ook
dat de snelheid van het verdwijnen van de pijn te maken heeft met de tijdsduur dat de wond al bestaat.
Toen ik Claudia belde was het ongelukje 2 uur geleden gebeurd en duurde het vervolgens nog precies 2 uur voordat de pijn verdween.
De pijn is ook niet meer terug gekomen, ook niet tijdens het vervangen van het verband en ik heb er ook goed om kunnen slapen.
De blaren waren enorm, maar het enige waar ik echt last van had was van een steeds maar afzakkend verband.
Ik had dus eigenlijk jarretels nodig :-).
Aangezien ik die niet heb, raar hè, heb ik als ik liep een kabelbinder van klittenband om mijn bovenbeen gedaan :-),
zodat het verband net iets minder makkelijk de weg van de zwaartekracht kon volgen.
Ik heb dus een paar dagen veel gezeten en geregeerd vanaf de bank en mijn ‘personeel’ het werk laten doen :-),
wat zij overigens met liefde hebben gedaan.
Tussendoor nog een keer voor controle naar de assistente van de huisarts en op dag 6 de huisarts zelf weer gezien,
die verrast en verbaasd was zo te merken.
Ik hoefde de wond niet meer te verbinden, geen afzakkend verband meer dus.
De blaren waren tot vellen gereduceerd en het geheel leek meer op een paars (mijn favoriete kleur overigens) schilderij
dan het bovenbeen dat elke vrouw zich wenst.
Mijn bovenbeen zal niet veel mensen interesseren denk ik, waarom ik dit dan toch allemaal schrijf?
Omdat een ongeluk soms in een heel klein hoekje zit en brandwonden op niemands verlanglijstje staan,
wil ik graag Claudia Went onder ieders aandacht brengen.
Claudia schrijft op haar site:
Ik ben fysiotherapeute, moeder en ik ben een aantal jaren stewardess geweest bij de KLM.
Al heel lang bezit ik de kracht om pijn van alle soorten brandwonden weg te nemen
en de wonden sneller te laten genezen.
De pijnvermindering en helende werking van deze energie is bedoeld
om hier zoveel mogelijk mensen en dieren mee te mogen helpen.
Vier jaar geleden ben ik met deze site begonnen
en sindsdien werk ik dagelijks met mensen die zich hebben verbrand.
Mijn behandeling geef ik via de telefoon, waarbij afstand geen bezwaar is.
Voor mensen in het buitenland ben ik ook bereikbaar.
Het wegvallen van de pijn, ook bij verbandwisseling en de snelle wondgenezingen die optreden na mijn behandeling,
zijn zo bijzonder dat dit werk absoluut mijn prioriteit heeft.
Dr. J. van Hemert heeft recentelijk een onderzoek gedaan naar mijn behandelingen:
Pijnvermindering geldt voor 98% van de door mij behandelde patiënten.
Mocht u, of iemand in uw omgeving hulp nodig hebben, mijn motto: niet twijfelen, maar bellen!
Mijn hulp is gratis. Wat ik erg op prijs stel is om na de behandeling een berichtje te ontvangen hoe het met u gaat.
Dit kan per mail, SMS of telefoon. Mocht u uw waardering willen uiten dan is een vrijwillige bijdrage welkom.
Voor het wegnemen van de pijn belt u mij: 06-14793055.
Tot zover Claudia. Uiteraard staat er nog veel meer op haar site, zoals ook heel veel reacties van mensen.
Mijn advies is om Claudia haar nummer op te slaan in je telefoon en ook de website bij je favorieten te plaatsen.
Uit ervaring weet ik nu hoe belangrijk dit is, maar uiteraard hoop ik dat je het nooit zult hoeven te gebruiken.
Voor mij was het dus even een pas op de plaats en in mijzelf op zoek gaan naar de boodschap hierachter
(Waar brand ik mij aan? Waar kan ik niet mee verder?).
Warme groet, wel vors onder het kookpunt hoor :-),
Margreeth
Rustig aan het ontbijt, nog in mijn pyjama want het was nog echt vroeg,
maakte ik kennelijk een wel zeer ongelukkige beweging (die ik me zelfs niet eens kan herinneren)
en kreeg ik het voor elkaar om een glas kokend heet water - dat net midden op de tafel was neergezet door mijn lief,
wachtend op een theezakje – om te stoten.
Ik heb nog nooit water zien branden, maar gevoeld heb ik het nu wel. Het gevolg laat zich raden.
Als de weerlicht mijn pyjama uit en onder de douche langzaam de temperatuur naar koud terugbrengen.
De bliksem was echter al ingeslagen en een vurige brandplek was onmiskenbaar aanwezig. De pijn ook trouwens.
Uit ervaring weet ik dat branden ongelooflijk pijnlijk is,
maar mijn ervaring reikte tot dan gelukkig niet verder dan kleine brandplekjes.
Dit was echter andere koek, zo ook de pijn.
Het (ík dus eigenlijk) gooide mijn hele planning in de war.
Een groep van 13 vrouwen zou binnen een paar uur een einde aan de rust in huis brengen vanwege de geplande Vooroudergroep.
Het meeste had ik zoals gewoonlijk de avond ervoor al klaar gezet, maar de finishing touch bewaar ik altijd tot de dag zelf.
Zoon lief uit bed gebeld met de vraag of hij voordat hij naar zijn werk ging mij alsjeblieft even wilde helpen.
Toen hij de tranen in mijn stem hoorde was hij snel beneden, wat uiteraard nog veel meer tranen opriep.
De pijn was vreselijk, ondanks de natte handdoek die ik op de plek hield en steeds opnieuw koud maakte.
Even googelen maakte duidelijk dat ik niet aan een bezoek aan de huisarts zou ontkomen.
Een 2e graads verbranding aan de binnenkant van mijn rechter bovenbeen, wel 2 handen groot, met blaarvorming.
Afspraak gemaakt, er vanuit gaand dat 1 van de vrouwen wel even met mij mee wilde rijden, wat later ook met liefde gedaan is.
Ondertussen schoot mij iets te binnen over een mevrouw die brandwonden op afstand behandelt
en zocht ik haar website op die ik ooit eens opgeslagen had op mijn computer voor het geval dat.
Dat moment was duidelijk nu aangebroken.
Ik sprak haar voicemail in, vermelde de gegevens die ze volgens haar website nodig had
en liet weten de eerste uren niet telefonisch bereikbaar te zijn vanwege de groep die ik leid.
Bij de huisarts werd bijna een tube flammazine crème leeg geknepen op mijn brandwond en werd deze vervolgens keurig ingepakt.
Met blote benen (in de winter) weer naar huis, zo was ik ook gekomen,
en de pijn verbijtend kon ik toch goed naar binnen keren en de groep vanuit mijn hart leiden.
Halverwege de bijeenkomst werd ik mij opeens bewust dat de pijn verdwenen was,
daarvoor in de plaats was een warm/heet gevoel gekomen, dat echter niet pijnlijk was.
Terugrekenend was het moment dat de pijn verdween precies 2 uur nadat ik het voicemail berichtje bij Claudia Went had ingesproken,
wat weer 2 uur na het ontstaan van de brandwond was.
Op de site van Claudia (www.pijnbijbrandwonden.nl) vertelt ze ook
dat de snelheid van het verdwijnen van de pijn te maken heeft met de tijdsduur dat de wond al bestaat.
Toen ik Claudia belde was het ongelukje 2 uur geleden gebeurd en duurde het vervolgens nog precies 2 uur voordat de pijn verdween.
De pijn is ook niet meer terug gekomen, ook niet tijdens het vervangen van het verband en ik heb er ook goed om kunnen slapen.
De blaren waren enorm, maar het enige waar ik echt last van had was van een steeds maar afzakkend verband.
Ik had dus eigenlijk jarretels nodig :-).
Aangezien ik die niet heb, raar hè, heb ik als ik liep een kabelbinder van klittenband om mijn bovenbeen gedaan :-),
zodat het verband net iets minder makkelijk de weg van de zwaartekracht kon volgen.
Ik heb dus een paar dagen veel gezeten en geregeerd vanaf de bank en mijn ‘personeel’ het werk laten doen :-),
wat zij overigens met liefde hebben gedaan.
Tussendoor nog een keer voor controle naar de assistente van de huisarts en op dag 6 de huisarts zelf weer gezien,
die verrast en verbaasd was zo te merken.
Ik hoefde de wond niet meer te verbinden, geen afzakkend verband meer dus.
De blaren waren tot vellen gereduceerd en het geheel leek meer op een paars (mijn favoriete kleur overigens) schilderij
dan het bovenbeen dat elke vrouw zich wenst.
Mijn bovenbeen zal niet veel mensen interesseren denk ik, waarom ik dit dan toch allemaal schrijf?
Omdat een ongeluk soms in een heel klein hoekje zit en brandwonden op niemands verlanglijstje staan,
wil ik graag Claudia Went onder ieders aandacht brengen.
Claudia schrijft op haar site:
Ik ben fysiotherapeute, moeder en ik ben een aantal jaren stewardess geweest bij de KLM.
Al heel lang bezit ik de kracht om pijn van alle soorten brandwonden weg te nemen
en de wonden sneller te laten genezen.
De pijnvermindering en helende werking van deze energie is bedoeld
om hier zoveel mogelijk mensen en dieren mee te mogen helpen.
Vier jaar geleden ben ik met deze site begonnen
en sindsdien werk ik dagelijks met mensen die zich hebben verbrand.
Mijn behandeling geef ik via de telefoon, waarbij afstand geen bezwaar is.
Voor mensen in het buitenland ben ik ook bereikbaar.
Het wegvallen van de pijn, ook bij verbandwisseling en de snelle wondgenezingen die optreden na mijn behandeling,
zijn zo bijzonder dat dit werk absoluut mijn prioriteit heeft.
Dr. J. van Hemert heeft recentelijk een onderzoek gedaan naar mijn behandelingen:
Pijnvermindering geldt voor 98% van de door mij behandelde patiënten.
Mocht u, of iemand in uw omgeving hulp nodig hebben, mijn motto: niet twijfelen, maar bellen!
Mijn hulp is gratis. Wat ik erg op prijs stel is om na de behandeling een berichtje te ontvangen hoe het met u gaat.
Dit kan per mail, SMS of telefoon. Mocht u uw waardering willen uiten dan is een vrijwillige bijdrage welkom.
Voor het wegnemen van de pijn belt u mij: 06-14793055.
Tot zover Claudia. Uiteraard staat er nog veel meer op haar site, zoals ook heel veel reacties van mensen.
Mijn advies is om Claudia haar nummer op te slaan in je telefoon en ook de website bij je favorieten te plaatsen.
Uit ervaring weet ik nu hoe belangrijk dit is, maar uiteraard hoop ik dat je het nooit zult hoeven te gebruiken.
Voor mij was het dus even een pas op de plaats en in mijzelf op zoek gaan naar de boodschap hierachter
(Waar brand ik mij aan? Waar kan ik niet mee verder?).
Warme groet, wel vors onder het kookpunt hoor :-),
Margreeth
